किरण नामसाङकाे कविताः ईश्वर हराएको सूचना

सन् १९८४ मा दार्जिलिङमा जन्मेका कवि किरण नामसाङ काम्बाङ्ग प्रतिभावान एवं सचेत कवि हुन् ।

संवेदनाका तरल ईश्वरहरू
मेरो छातीमा बस्दैनन् 
कङ्क्रिटका ठोस बुद्धहरू छन् मसित

आत्मीयजनका घाउहरूमा 
पीरो खोर्सानी दल्नु
कठ्याङ्ग्रिएको शुष्क ओठहरू छन् मसित

गीता
अर्थात्
श्रीमद्भागवत गीता
पूजाकोठामा बन्द छ

अशान्त पृथ्वी महाकालको आलिङ्गनमा
मालरोडका घुम्ती–घुम्तीमा
शान्ति–शान्ति
समाधिस्थ
सास फेर्न चाहन्छन्

ईश्वरलाई पाता कसेर उभ्याइएको छ
हृदयको अँध्यारो कुनामा 
हृदय प्रभुको साम्राज्य हुने गर्थ्यो रे 
कालापानी जतिकै कुख्यात छ अहिले

सहानुभूतिका
आँसु हैन
अक्षर हैन
शब्द हैन
ईश्वरको गाउँ नै विस्थापित बन्दैछ हृदयबाट

हातहरू पछाडि राखेर
आत्मग्लानिपूर्ण
नतमस्तक उभिएको छु म
आफ्नै अगि
आफैँसित खाएको
झूटा कसमहरूको दोषमा

हे ईश्वर !
तपाईं हराएको सूचना मनको बन्द कोठामा
गुञ्जिरहेको छ यतिखेर !!

याे पनि पढ्नुस्ः उपेन्द्र सुब्बाकाे कविताः साँल्दीज्यू! अर्को एक ट्वाँक थपूँ कि ?