कविता- र, म पुनः जन्मिरहनेछु

एउटा आह्लादित क्रन्दन

जुन क्रन्दन सुनेर

सायद आमाहरू मुस्कुराउने गर्छन् ,

त्यही क्रन्दन व्याप्त गर्दै 

म जन्मिएँ-

आमाको आँचलमा लपेटिएर

यो दुनियाँको न्यानो ओढेँ- 

बाबाको पाखुरामा झुन्डिएर

मैले जिन्दगीको पिङ खेलेँ- 

बेहिसाब हाँसिदिएँ ,

मनलाग्दो बाँचिदिएँ- 

दुनियाँको नजरमा

म जन्मिएँ-

समयको प्वाँख पलायो

बालापन भुरुरु उडेर गयो।

समय सँगै जीवनको रथ हाँक्ने चुनौती आयो 

र आयो

देश र समाजको लागि काँध थाप्ने दिन।

म कमजोर छु कि,

म कमजोर बनाइएकी छु?

समाजको ठेक्का लिएकाहरूले लिङ्गलाई  मापनको आधार बनाइ

 बौद्धिकताको ठप्पा लगाउँदा रहेछन् 

आफू अनुकूल

समाज र देशको व्याख्या गर्दा रहेछन्-

नारीहरूको अपव्याख्या गरिँदो रहेछ

यो अर्थमा सायद मैले अब फेरि फेरी जन्म लिइरहनु पर्नेछ

नयाँ नयाँ अवतारमा ।

यही पथमा कि

कसैले सीमित गरेको हाम्रो हक,

खोसेर लिऊँ

म जस्तैहरूलाई सशक्त बनाऊँ 

यही आस्था र आत्माको आवाज

बोकेर म हिँडिरहूँ

हजारौँ माइलको हाम्रो स्वतन्त्रता र मुक्तिको यात्रा

हो मलाई फेरि फेरी जन्मिरहनु छ, 

पुनः आफ्नो अस्तित्वको सेलिब्रेसन गरिरहनु छ।