केआर पाण्डुलिपिको कविताः 'रङको स्वरूप'

सुर्खेतका केआर पाण्डुलिपि त्रिभुवन विश्वविद्यालयमा स्वास्थ्य शिक्षा अध्ययनरत छन् । जनजीवनका मिहिन विषयमा कविता लेख्ने पाण्डुलिपि सचेत र प्रतिभावान कवि हुन् । 

राता अक्षरहरूलाई 
सुनौलो बिहानीको सङ्घारमा
पुगाउछु भन्दै
आमाको रातो सल ओडेर, 
रातो कलम बोकेर 
आगोको फिलिङ्गो बनेर उडेको यात्री
कोइला बनेर झरेको छ ।

राता,
चम्किला,
सेता,
पहेँला ,
हरिया 
अनेक विचारका 
तारा उदाएर क्रान्तिको उद्घाेष गरेका थिए
अहिले शीतको थोपाले 
भिजेर गलिरहेका छन् ।

ज्यानलाई लोला बनाएर 
रगतको होली खेलेर बाले 
सीमानामा रातो झण्डा गाडेका थिए
अहिले ध्वजा बाजले उडाएको छ ।
रगतका टाटा काला भएका छन् ।
म इतिहासकाे भुत्ते विरासत गर्वले चिच्याइरहेछु 
वर्तमानको स्वर्णिम कालो गुफामा बसेर ।

म उत्खनन् गरिरहेको छु
स्वार्थको वास्पित पानीका अनेक थोपाले
कसरी छेकेको छ 
विचारका प्रकाशलाई 
र बनाइरहेछ कालो ।

कालो हुनु भनेको खराब हुनु 
पनि होइन रहेछ
छेकिनु रहेछ,
रोकिनु रहेछ
स्वरूप बदलिनु रहेछ
कालो रङ होइन, स्वरूप रहेछ ।