हराउँदै हराउँदै जानेछ एकदिन जिवनको कथा,
कुनै कुहिरो भित्रको मानिस जस्तै ।
प्रत्येक रातको रुवाई पछि
जमिनको काखमा निदाएका आशुका दह
भुइँकुहिरो भएर उठ्ने गर्छन ।
खेतका, आलि-आलिमा नाङ्गा पैतालाको स्पर्शले
जब, कुहिरोलाई छुन्छ, जिवनले जमिनको दु:खलाई चिन्छ ।
बाच्नुको, यो बाध्यतामा कुहिरोले भरिएको मानिसलाई प्रेम गर्नु,
जिउने प्रयासमा-केवल एक काल्पनिक सहजता मात्र हो । © प्रभात तिमिल्सिना
यदि तपाईंसँग कुनै लेखरचना वा मूलधारका मिडियाबाट किनारीकृत मुद्दा तथा विषयहरू छन् भने हामीलाई [email protected] मा पठाउनुहोस् ।
लेखकबाट थप...